Winter is calling us to Norway!
Een nieuw avontuur in de sneeuw was precies waar wij naar op zoek waren. We hadden beide nog nooit op langlaufski’s een trekking gemaakt. We kenden het langlaufen alleen van een paar rondjes op de uitgezette loipes en vonden dat gevoel van glijden heerlijk. Het leek ons een vlottere manier om door het besneeuwde landschap te bewegen dan op sneeuwschoenen en aangezien de noorderlingen deze vorm verkiezen, moest dat wel een goede keuze zijn.
Rondane en Dovre Nationaal Park
Wij zochten dan ook naar een goede beginnersroute met voldoende uitdaging. Bij mijn vrijwilligersvereniging Springreizen zijn er een aantal fanatieke tourlanglaufers, dus kopte ik bij hen aan. Roos verwees me door naar hun website (toerlanglauftochten.nl) met een ruime keus aan mooie toerverslagen en handige informatie. De keuze viel al snel op een doorkruising van Rondane in Zuid-Noorwegen.
Het viel ons niets tegen; het is een prachtige hoogvlakte met 10 toppen boven de 2000m, bos, meren en beekjes. De hoogtemeters “steil” omhoog waren wel een uitdaging met de slee die we voorttrokken, maar bijna alles is gelukt. We hebben op werkelijk prachtige plekken onze tent opgezet. En de doorgang tussen hoge wanden over een bevroren meer was echt spectaculair. Het weer geeft zo’n winterse tocht wel echt een extra dimensie: prachtige zonovergoten landschappen werden afgewisseld door sneeuwstormen waar je volledig ingepakt nog net een kiertje overhoudt om doorheen te kijken.
De route: In 8 dagen van Høvringen naar Hjerkinn
Aanreis: Met het OV (Flixbus naar Oslo en lokale trein of bus naar Otta) valt er goed te reizen naar ons startpunt Høvringen. We hadden een transfer geregeld om de laatste kilometers af te leggen naar ons hotel.
De eerste dag hebben we onze huurski’s opgehaald en zijn we gaan oefenen op de loipes rondom het hotel. Dat was een goede keuze, want al snel bleek dat de ski’s te weinig grip hadden. Gelukkig konden we ze omwisselen voor langlaufski’s met vellen. Zeker met de terugwerkende kracht van onze slee was dit geen overbodige luxe, we hebben de vellen er amper af gehad.
Dag 2 (17,4 km) begon onze tocht richting het centrale bergmassief van Rondane, de bergen in! Via de über charmante Peer Gynt Hytta, een hele welkome pauzeplek om te schuilen voor de harde wind, zijn we richting de Rondvassbu-hut gelanglauft. Vlak bij een riviertje met uitzicht op een wit glooiend landschap hebben we ons eerste tentenkamp opgeslagen. Prachtig!
De dag (16,2 km) van de doorsteek van het gigantische bevroren meer! De route was spectaculair, maar nog niet zo gemakkelijk. Het verloop naar de hut was heerlijk, rustig dalend naar beneden. Fijn om in de zon te skiën! De hut heeft een geniale locatie, vlak voor de kloof Rondvassdalen. Wel even een mentaal ‘dingetje’, want in de kloof ligt een enorm meer (Rondvatnet) waar je overheen loopt. Diep bevroren natuurlijk, maar ik was toch een tijdje bezig met het zoeken naar wakken en zwakke plekken voordat ik gerustgesteld was. Je hoort namelijk wel het ijs kraken en zingen. Om je heen zie je enkel hoge wandel met ijswatervallen en sneeuw, echt heel bijzonder. Aan het eind van deze tunnel moesten we weer omhoog ploeteren. Het was in je eentje niet te doen, we hadden gewoon niet voldoende grip om de slee boven te krijgen. Gelukkig waren we met z’n tweeën en hebben we elkaar omhoog geduwd! Niet veel later hebben we een mooi beschut plekje uitgezocht voor ons tentje.
Dag 4 (13km) liepen we door een lieflijk elfjeslandschap. We daalden af naar het rivierdal van de Doråe rivier, een lieflijk dal met boompjes. De sneeuw werd wel steeds minder naarmate we afdaalden, dus we hebben wat gekke omwegen genomen om maar op de ski’s te kunnen blijven staan. Zo kwamen we wel bij één van de mooiste kampeerplekjes: tussen de berkenboompjes met uitzicht op een bevroren meer en de bergen daarachter. Echt een sprookje.
Dag 5 (19km) loopt de route verder door het Grimsdalen en de Grimse rivier. Het is een mooie route door bosjes en open stukken. Wij hebben ergens de ‘afslag’ gemist, waardoor we het onszelf flink moeilijk gemaakt hebben om een geschikte oversteekplek te vinden. Het zijn mooie herinneringen, afdalen tussen de bomen en natuurlijk weer zoeken naar de minst steile optie omhoog, maar efficiënt was het niet. Gelukkig hadden we geen haast en zijn we toch aangekomen bij de Grimsdalshytta. We hadden mazzel; de kachel was al aangestoken en het water was al warm. Ook heel leuk om andere mensen tegen te komen en te horen waar zij vandaan kwamen.
Deze dag liep anders dan gepland (8 km)… Het plan was namelijk om via een beekdal weer omhoog te klimmen en vanuit daar een hoogvlakte over te steken naar het dorpje Hjerkinn. Het was echt een prachtige route langs de beek met een paar spannende oversteekjes (houdt de sneeuwbrug het?), maar de beek was zodanig diep uitgesleten dat de bergheling waar we op moesten veel te steil was. We hebben ons best gedaan, maar gleden steeds weer terug. We zijn omgekeerd en weer langs de prachtige beek naar de hut terug gegaan. Zo kwamen we wel weer een nachtje lekker comfortabel in de hut te liggen..
Voor dag 7 hadden we een alternatieve route bedacht om in Hjerkinn uit te komen, maar bij het ochtendplasje werd ik al door de wind op de grond gedrukt… Het was niet te doen! Zo werd dag 7 een noodgedwongen rustdag, lekker boekje lezen voor de kachel. Via de InReach (satellietverbinding) hebben we het weer opgevraagd en dag 8 werd gelukkig weer een stuk rustiger qua wind.
Terug naar de bewoonde wereld! We zijn de volgende dag vroeg vertrokken en stonden mooi op tijd boven op de hoogvlakte. Wat een uitzicht! Het werd weer een lange dag (19,5 km) met prachtige vergezichten. We liepen langs de beekkloof van dag 6 en om een mooie witte ronde top. Hemelsbreed was het een mini-stukje, maar zonder bruggen moet je een heel eind om de kloven heen lopen. Vlak voor Hjerkinn was de sneeuw zo goed als volledig weggewaaid en was er alleen maar gladde hard gevroren sneeuw over, dus besloten we onze kans te wagen door een ander beekdal. Vanaf de kaart leek het mogelijk. Dat was weer een prachtig beek-avontuur, slalommend tussen boompjes, over spannende sneeuwbruggetjes om uiteindelijk uit te komen bij de camping in Hjerkinn.
Dag 9 zijn we naar het treinstation van Hjerkinn geskied door open bos en velden. Nog een leuke tocht! In Hjerkinn hebben we de nachttrein gepakt naar Oslo en vanuit daar zijn we teruggevlogen naar Nederland. Dit was niet ons oorspronkelijke reisplan, maar wij waren in Noorwegen net toen de eerste Coronagolf uitbrak en moesten toen vervroegd naar huis. Gelukkig kwam de man van de skiverhuur onze spullen om 2 uur ’s nachts ophalen op het treinstation in Otta (letterlijk op het perron: spullen snel eruit en de trein reed weer door). Echt super aardig!
Winterkamperen: waar moet je op letten?
Wij hebben ervoor gekozen om te kamperen om zo volledig zelfvoorzienend te zijn. Met de tent op stap heeft zo zijn voor- en nadelen. Het grote voordeel: totale vrijheid. Je kan je tent opzetten waar en wanneer jij dat wil. Zo kan je op unieke plekken staan met grandioos uitzicht. Het grootste nadeel is simpel: je slaapt buiten en dat is een stuk minder comfortabel dan binnen. Wat komt er allemaal bij kijken?
Ten eerste heb je de juiste spullen nodig: een dikke winterslaapzak, matjes die de kou blokkeren, een goed ventilerende tent, en natuurlijk warme kleding. Overdag tijdens het skiën blijf je gemakkelijk warm omdat je in beweging bent, maar zodra je daarmee stopt koel je snel af. Je hebt dus echt laagjes nodig die je lichaamswarmte vasthouden, zoals een dikke donsjas.
Ten tweede ben je na je tocht nog niet ‘klaar’, je kan niet aanschuiven bij een brandende kachel en uitrusten. Eerst moet je je kamp opbouwen. Wij moesten elke dag eerst een goed sneeuwvlak platstampen met onze ski’s of uitgraven (afhankelijk van de sneeuw) zodat we de tent konden opzetten. Dit is een behoorlijk intensieve bezigheid (dus koud krijg je het niet 😉). Ook maak je een wc-plek waar je uit de wind zit en op je sloffen naartoe kan.
Als de tent staat en de bedjes gespreid zijn, ga je sneeuw smelten om je vochtverlies van de dag mee aan te vullen. Dit is een tijdrovend werkje, want je hebt én water nodig om direct te drinken, maar ook om mee te koken en om ’s avonds nog wat te drinken. Dit proces herhaalt zich in de ochtend.
Maar de extra moeite was het voor ons helemaal waard! We hebben op prachtige plekken gestaan en het is ook ontzettend gaaf om back-to-basic te gaan en verantwoordelijk te zijn voor je eigen overleving. Eerlijk is eerlijk, de hut was ook een erg welkome afwisseling, zeker toen het weer zo slecht was.
Meer info
Wil je meer informatie over toerlanglaufen, wat erbij komt kijken en hoe je je goed kan voorbereiden? Je mag ons benaderen, maar kijk vooral ook op de website toerlanglauftochten.nl.